تا کی میحوای این بازی رو ادامه بدی؟؟؟ کم آوردم.... خیلی ..... آخه نامرد ...آخه بی انصاف... از چند سالگی؟؟؟؟ تا چند سالگی؟؟؟ چرا می خوای همش منو تو موقعیتی بزاری که بشکنم؟؟؟ تا کی بشکنم؟؟؟؟ این رسمش نیست!!!!
...................................................................................
بد روزی بود امروز .... خدا شبش و به خیر کنه. بر پدر مادر گراهام بل لعنت...........
معلم پای تخته داد میزد
صورتش از خشم گلگون بود
و دستانش به زیر پوششی از گرد
پنهان بود.
ولی آخر کلاسی ها
لواشک بین هم تقسیم میکردند
آن یکی در گوشه ای دیگر جوانان ورق می زد
دلم می سوخت
به حال او که بی خود های و هوی میکرد
و با آن شور و اشتیاق
تساوی های جبری را نشان می داد.
با خطی خوانا بر روی تخته
کز ظلمت چو قلب ظالمان و چیره
زندانیان تاریک و غمگین بود
تساوی را نوشت و بانگ برآورد :
یک با یک برابر است.
از میان شاگردان جمع
یک نفر به پاخاست
همیشه یک نفر باید به پا خیزد
به آرامی سخن سرداد :
این تساوی اشتباهی فاحش محض است.
نگاه بچه ها ناگه به یک سو خیره گشت
معلم مات بر جای ماند
و او پرسید :
اگر یک نفر انسان واحد یک بود
باز هم با یکی دیگر برابر بود؟
سکوتی موحشی بود و سوالی سخت
معلم خشمگین فریاد زد
آری باز هم یک با یکی دیگر برابر بود
و او با پوزخندی گفت
اگر یک نفر انسان واحد یک بود
آن که زور داشت بالا بود ؟
و آن که قلبی پاک و دستی فاقد از زر
پست تر می بود ؟
اگر یک نفر انسان واحد یک بود
این تساوی زیر و رو می شد
حال می پرسم
یک اگر با یک برابر بود
نان و مال مفتخواران
از کجا آماده می گردید ؟
یا چه کس دیوار چین ها را بنا می کرد؟
یک اگر با یک برابر بود
یا که پشتی زیر بار فقر خم می شد؟
یا که زیر ضربت شلاق له می شد؟
یک اگر با یک برابر بود
پس چه کس آدمیان را در قفس میکرد؟
معلم ناله آسا :
بچه ها در جزوه های خود بنویسید که
یک با یک برابر نیست.
خسرو گلسرخی
صبح بلند میشی و خیلی عادی میری حموم .. برخلاف گذشته مجبوری به خودت برسی چرا که چشم ها این روزها دنبالتن تا دوباره انگ افسردگی بعد از جدایی رو بهت بزنن.... دیگه یه ژل و ژیلت که ارزش این حرف ها رو نداره
میری بیرون دوباره هوس مسخره بازی گذشته می زنه سرت ... از ماشین که پیاده میشی دنباله تاکسی نمی گردی و منتظر می مونی تا جاده تورو بخواد ..... اولین ماشینی که صدات زد میری سوار میشی ... خالی از هر فکر و مسیری .....
چشتو باز می کنی و می بینی که رفتی یه شهر دیگه . قراره بری خونه خاطره هات....ولی باز اولین تلفن مسیرت و عوض میکنه ... همینجوری بیخود میری یکی رو سر کار بزاری... خیلی حال میده یکی رو ۳- ۴ ساعت هنگ کنی!!!!
می ری خونه و میبینی از خاطره هات هیچی نمونده .. خونه رو زدن خراب کردن و تو موندی و هیچی !!!! فقط تنه دیوار هنوز یه شعر هست: تمام نا تمام من با تو تمام می شود!!! ... از زور گریه مجبوری بخندی!!!
عادی هستی و همه چی رو عادی میبینی... از هر چی چشم و چال و دست و پاست فرار می کنی.... جالبه که بقیه هم اینجورین ...
با خاطره ها که چه عرض کنم با شعر رو دیوار خداحافظی میکنی و میای بیرون ... باید بری یکی و از هنگی در بیاری ... زیاد کار نداره .... یه ریستارت و تمام!!!!
بهت زنگ میزنن که بساط شب آماده است .... دوباره مقصد تغییر میکنه... ولی مگه مقصدی هم هست؟؟؟؟
تا اون موقع همه چی رو رد میکنی و با همه چی کنار اومدی.... آخه تونستی پیش بینی کنی و جا خالی بدی .... خاطره هام بعضی وقت ها خیلی تند می رونن ... باید حواسمون باشه ...
ولی یه دفعه یه ماشینه نامرد میاد و یه اهنگ میزاره .... خداییش این رسمشه؟؟؟؟... به طور کاملا اتفاقی می خوری به یه خاطره ... مقصر حادثه هم زیاد مهم نیست ... مهم نتیجه است که باعث میشه بسته به آهنگش پرت بشی دور .... ۴ سال زمان زیادیه؟؟؟؟
شب...... باز آی ساقیا که هوا خواه خدمتم ..... ولی نه .. از این خبر ها نیست ..... دیگر شراب هم جز تا کنار بستر خوابت نمیبرد!!!!
نبسته ام به کس دل، نبســـــته کس به من دل
چو تخــــته پــاره بـــر موج رهـــا رهـــا، رهـــا من
ز مــــن هر آنکــه او دور، چـو دل به سینه نزدیک
به مـــن هر آنکـه نزدیک، ازو جــــــدا، جــــدا من
شعر : سیمین بهبهانی
خواننده : همایون شجریان
اصولا آدمه حسودی نبودم ... ولی خب به بعضی آدم ها و بعضی نسل ها خیلی حسودیم میشد.... خیلی دلم میخواست که مثلا تو دوران مشروطه یا ملی شدن نفت بودم.... یا انقلاب .... یا حتی اولین دهه بعد از انقلاب .... احساس میکردم که اونجور لحظات باعث شده که آدم ها بزرگ دنیا بیان و بزرگ بشن ..... همیشه به خاطره های بزرگتر ها با دهن باز نگاه می کردم و حال میکردم!!!!
الان می فهمم که نه ... اصولا قراره من با دهن باز باشم.... اینکه خاطره ماله کیه و کی اتفاق افتاده مهم نیست ... مهم اینه که خاطره هاشون عادیه ... همه آدم های هم قده خودشون می فهمن... لازم نیست هزار جور حرف قبل و بعدش بیارن ... اگه قراره از کارتونی تعریف بشه اول اسمش که بیاد بقیه تا تهش و میرن ... اول اسمه بازی که بیاد بقیه قه قهه رو سر میدن .... الان می فهمم که عیب از منه ... الان هم قراره به خیلی خاطره های هم قدهای خودم با دهنه باز نگاه کنم ... آخه خاطره هامون از جنس هم نیستن ... نه من حرف اونها رو می فهمم نه اونها حرف منو ....
خیلی بده که آدم خاطره نداشته باشه .... از اون بدتر اینکه آدم خاطره هاشو نتونه بگه ... آخه اینکه کسی هم ارزشش و داشته باشه و هم گوشش مفت باشه کمه....
انتظار خیلی بده .... ولی وقتی ندونی منتظر چی هستی خیلی بدتره .... این روزها فقط منتظرم ... ته دلم پر میشه و خالی میشه ..... می دونم قراره اتفاقی بیافته ولی کی و کجا نمی دونم ...