معلم پای تخته داد میزد
صورتش از خشم گلگون بود
و دستانش به زیر پوششی از گرد
پنهان بود.
ولی آخر کلاسی ها
لواشک بین هم تقسیم میکردند
آن یکی در گوشه ای دیگر جوانان ورق می زد
دلم می سوخت
به حال او که بی خود های و هوی میکرد
و با آن شور و اشتیاق
تساوی های جبری را نشان می داد.
با خطی خوانا بر روی تخته
کز ظلمت چو قلب ظالمان و چیره
زندانیان تاریک و غمگین بود
تساوی را نوشت و بانگ برآورد :
یک با یک برابر است.
از میان شاگردان جمع
یک نفر به پاخاست
همیشه یک نفر باید به پا خیزد
به آرامی سخن سرداد :
این تساوی اشتباهی فاحش محض است.
نگاه بچه ها ناگه به یک سو خیره گشت
معلم مات بر جای ماند
و او پرسید :
اگر یک نفر انسان واحد یک بود
باز هم با یکی دیگر برابر بود؟
سکوتی موحشی بود و سوالی سخت
معلم خشمگین فریاد زد
آری باز هم یک با یکی دیگر برابر بود
و او با پوزخندی گفت
اگر یک نفر انسان واحد یک بود
آن که زور داشت بالا بود ؟
و آن که قلبی پاک و دستی فاقد از زر
پست تر می بود ؟
اگر یک نفر انسان واحد یک بود
این تساوی زیر و رو می شد
حال می پرسم
یک اگر با یک برابر بود
نان و مال مفتخواران
از کجا آماده می گردید ؟
یا چه کس دیوار چین ها را بنا می کرد؟
یک اگر با یک برابر بود
یا که پشتی زیر بار فقر خم می شد؟
یا که زیر ضربت شلاق له می شد؟
یک اگر با یک برابر بود
پس چه کس آدمیان را در قفس میکرد؟
معلم ناله آسا :
بچه ها در جزوه های خود بنویسید که
یک با یک برابر نیست.
خسرو گلسرخی
همیشه همینطور بوده
که یک با یک برابر نبوده
به نظرم خسرو گلسرخی شاعر بزرگی بوده با اندیشه های دور...
حیف که آدم های کوچیک قدرت تحمل بزرگ ها رو ندارن .... حیف