بازیه جاده ها...

یه جاده..یه مقصد..دو مسافر..

.یکی برای رسیدن...یکی برای هیچ وقت نرسیدن.. 

بازیه قشنگیه!!!!

اندر احوالات خانه تکانی ذهنی

 دوست داشتن از روی سکس خیلی قویتر از دوست داشتن از روی قلبه .... خیلی هم قویتر!!!!

تبصره ۱ : بین قوی بودن و همیشگی بودن خیلی فرقه.

 

 

ماهی سیاه کوچولو!!!!

دوست داشتم با خودم کلنجار برم و بگم که من از اون دسته آدم ها هستم که سر حرفشون می مونن .... طبیعت بهم یاد داد که این کار خیلی مسخرست .... مردونگی سر حرف موندن ماله خودتون ... ما دوست داریم عینه زن باشیم .... هر لحظه یه حال ..... هر لحظه یه فکر ... هر لحظه یه نظر!!!!! 

 ذهنه خالی .... مثل ماهی..... ۱-۲-۳... وبعد دیگر هیچ!!!!!

 

 

 

عیدانه....

آدم همینه...لحظه همینه..دنیا همینه....تو ثانیه همه چی عوض میشه ... همه شکل ها ... همه نظر ها.... همه چی...

تیک تاک تیک تاک ... شد ۸۷ .... مثل ۳۶۵ روز پیش که شد ۸۶ .... مثل ۷۳۰ روز پیش ... مثل .....

الان تو هنگم .... یعنی یه جورایی باور نکردنی ..... ۸۶ و کار ندارم چی جوری شروع شد و چی جوری ادامه پیدا کرد ... مهم اینه که تو آحرین لحظه ها جبران کرد ... دقیقه ۹۰ .... امان از بازی های این روزگار!!!!!!

دنبال شعر میگشتم که این جا بزارم ..گرچه این شعر و پارسال هم گذاشتم ..ولی سال هاست دارم با این شعر تو سال تحویل حال میکنم ....

ایام مبارک باد از شما....

مبارک شمائید.....

ایام می آید تا از شما مبارک شود

کفاره.........

کفاره شراب خوردن های بی حساب

                                             هوشیار نشستن میان مستان است

این رسمش نیست

تا کی میحوای این بازی رو ادامه بدی؟؟؟ کم آوردم.... خیلی ..... آخه نامرد ...آخه بی انصاف... از چند سالگی؟؟؟؟ تا چند سالگی؟؟؟ چرا می خوای همش منو تو موقعیتی بزاری که بشکنم؟؟؟ تا کی بشکنم؟؟؟؟ این رسمش نیست!!!!

...................................................................................

بد روزی بود امروز .... خدا شبش و به خیر کنه. بر پدر مادر گراهام بل لعنت...........

یک با یک برابر نیست.

معلم پای تخته داد میزد

      صورتش از خشم گلگون بود

         و دستانش به زیر پوششی از گرد

                                               پنهان بود.

ولی آخر کلاسی ها

       لواشک بین هم تقسیم میکردند

              آن یکی در گوشه ای دیگر جوانان ورق می زد

                                                            دلم می سوخت

به حال او که بی خود های و هوی میکرد

                                و با آن شور و اشتیاق

                             تساوی های جبری را نشان می داد.

با خطی خوانا بر روی تخته

                     کز ظلمت چو قلب ظالمان و چیره

                                   زندانیان تاریک و غمگین بود

                                      تساوی را نوشت و بانگ برآورد :

یک با یک برابر است.

از میان شاگردان جمع

             یک نفر به پاخاست

                      همیشه یک نفر باید به پا خیزد

به آرامی سخن سرداد :

               این تساوی اشتباهی فاحش محض است.

نگاه بچه ها ناگه به یک سو خیره گشت

 معلم مات بر جای ماند

و او پرسید :

اگر یک نفر انسان واحد یک بود

               باز هم با یکی دیگر برابر بود؟

سکوتی موحشی بود و سوالی سخت

معلم خشمگین فریاد زد

         آری باز هم یک با یکی دیگر برابر بود

و او با پوزخندی گفت

        اگر یک نفر انسان واحد یک بود

                   آن که زور داشت بالا بود ؟

و آن که قلبی پاک و دستی فاقد از زر

        پست تر می بود ؟

             اگر یک نفر انسان واحد یک بود

                       این تساوی زیر و رو می شد

حال می پرسم

       یک اگر با یک برابر بود

                  نان و مال مفتخواران

                         از کجا آماده می گردید ؟

یا چه کس دیوار چین ها را بنا می کرد؟

یک اگر با یک برابر بود

      یا که پشتی زیر بار فقر خم می شد؟

                   یا که زیر ضربت شلاق له می شد؟

یک اگر با یک برابر بود

             پس چه کس آدمیان را در قفس میکرد؟

معلم ناله آسا :

        بچه ها در جزوه های خود بنویسید که

                      یک با یک برابر نیست.

 

خسرو گلسرخی

 

 

چون .....

چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم؟؟؟؟؟؟

یکی از روزهای همین روزها

صبح بلند میشی و خیلی عادی میری حموم .. برخلاف گذشته مجبوری به خودت برسی چرا که چشم ها این روزها دنبالتن تا دوباره انگ افسردگی بعد از جدایی رو بهت بزنن.... دیگه یه ژل و ژیلت که ارزش این حرف ها رو نداره

میری بیرون دوباره هوس مسخره بازی گذشته می زنه سرت ... از ماشین که پیاده میشی دنباله تاکسی نمی گردی و منتظر می مونی تا جاده تورو بخواد ..... اولین ماشینی که صدات زد میری سوار میشی ... خالی از هر فکر و مسیری .....

چشتو باز می کنی و می بینی که رفتی یه شهر دیگه . قراره بری خونه خاطره هات....ولی باز اولین تلفن مسیرت و عوض میکنه ... همینجوری بیخود میری یکی رو سر کار بزاری... خیلی حال میده یکی رو ۳- ۴ ساعت هنگ کنی!!!!

می ری خونه و میبینی از خاطره هات هیچی نمونده .. خونه رو زدن خراب کردن و تو موندی و هیچی !!!! فقط تنه دیوار هنوز یه شعر هست: تمام نا تمام من با تو تمام می شود!!! ... از زور گریه مجبوری بخندی!!!

عادی هستی و همه چی رو عادی میبینی... از هر چی چشم و چال و دست و پاست فرار می کنی.... جالبه که بقیه هم اینجورین ...

با خاطره ها که چه عرض کنم با شعر رو دیوار خداحافظی میکنی و میای بیرون ... باید بری یکی و از هنگی در بیاری ... زیاد کار نداره .... یه ریستارت و تمام!!!!

بهت زنگ میزنن که بساط شب آماده است .... دوباره مقصد تغییر میکنه... ولی مگه مقصدی هم هست؟؟؟؟

تا اون موقع همه چی رو رد میکنی و با همه چی کنار اومدی.... آخه تونستی پیش بینی کنی و جا خالی بدی .... خاطره هام بعضی وقت ها خیلی تند می رونن ... باید حواسمون باشه ...

ولی یه دفعه یه ماشینه نامرد میاد و یه اهنگ میزاره .... خداییش این رسمشه؟؟؟؟... به طور کاملا اتفاقی می خوری به یه خاطره ... مقصر حادثه هم زیاد مهم نیست ... مهم نتیجه است که باعث میشه بسته به آهنگش پرت بشی دور .... ۴ سال زمان زیادیه؟؟؟؟

شب...... باز آی ساقیا که هوا خواه خدمتم ..... ولی نه .. از این خبر ها نیست ..... دیگر شراب هم جز تا کنار بستر خوابت نمیبرد!!!!